Waar woon ik liever; in de stad of op het platteland? Een vraag die voor mij niet moeilijk te beantwoorden is. Ik heb een voorkeur voor de stad. Alle voorzieningen bij de hand, makkelijk een maaltijd bestellen, er zijn meer bezorgopties voor je boodschappen.
Dat gezegd hebbende: ik ben niet vies van een wijds uitzicht, er is geen noodzaak om altijd hoge gebouwen om me heen te hebben. Dus een voorkeur voor een camping met zeezicht, weidezicht of zelfs highlands dat heb ik zéker!!
Ken je die snelweg door Limburg richting Valkenburg? Daar waar je ineens vanuit het vlakke land een heuvellandschap krijgt te zien? Dat is toch iedere keer weer prachtig?! Ik wed dat iedere niet Limburger die daar rijdt zegt dat het toch net het buitenland is.
Maar goed Kitty, je blogt over kamperen. Come to the point!!
En het punt is dit keer: wat waren de mooiste plekjes mét uitzicht waar we ooit stonden met ons Campooz Fat Freddy en waarom? Ik noem ze in willekeurige volgorde. En zal ik er dan ook maar bij vertellen of ze de moeite waard zijn voor jou om ze eens te bezoeken?
Boven op het duin in Normandië. En bij duin moet je je niet zand voorstellen zoals bij ons in Nederland. Het is meer een zeewering, het ligt dírect aan het strand, slechts gescheiden door een smalle fietsboulevard. Het strand kent een enorm verschil tussen eb en vloed en bij eb moet je een immens stuk lopen om bij het water te komen! Het uitzicht is prachtig en je staat er pál op de wind!
De eerste keer dat we er waren was het toch wel onze wens om op dát plekje te staan want wáár kan je zo genieten van zo’n wijds uitzicht? Maar het is heel moeilijk om de juiste hoek te vinden om je tent of vouwwagen te plaatsen zonder je luifel kwijt te raken of uit je ondergoed te waaien. En we hebben er echt ‘amateurs’ hun nylon tent met de ingang naar de zee zien opzetten omdat het uitzicht niet te versmaden was waarna hun tijdelijke thuis met huilende kinderen zo goed als opgetild werd.
De tweede keer dachten we beter voorbereid te zijn en weer moest de luifel los geritst! Maar mooi is het!
Een derde keer gaat het er niet van komen, ik raad deze camping niet aan omdat we zelden zo’n vies sanitair hebben gezien en de camping ons daarin niet serieus nam.
Aan een baai in de buurt van Dinard vind je Camping Port Blanc. De mooiste plekjes waren natuurlijk al lang van te voren besproken maar voor twee mensen die op de bonnefooi arriveerden, hoefden we niet te mopperen. We lagen niet op het hoofdterrein maar op een veld aan de overkant. Mooi zandstrandje, verzonken Duitse bunkers en verder een blauwe zee en fraaie Bretonse rotsblokken en onvergetelijke zonsondergangen. Met een prachtige smokkelaarspad langs de kust dat je zo naar Dinard zelf voert. Een bekoorlijk toeristisch plaatsje met veel Art Deco invloeden. Geen charme camping maar absoluut leuk om ook eens te gaan staan. Leuke stadjes in de omgeving zijn Saint Malo maar voor mij zeker Dinan!
In 2019 reden we naar Erquy. Je raadt het vast al: Bretagne. Camping Saint-Michel. En dan hebben we het niet over Mont Saint Michel maar over de kleine uitvoering. De oceaan is hier blauwer dan blauw en het kleine kapelletje geweid aan Sint Michel ligt bovenop een rotsblok waar je tijdens eb naar toe kunt klimmen. En over die oceaan kijk je dus uit terwijl je op de eenvoudige camping staat. Geen luxe, wel schoon en een paar keer per week staat er steeds een andere foodtruck bij de poort. De eigenaren spreken wat Engels. Ook zo’n luxe als je in Frankrijk bent. Het ligt wat ver van de bewoonde wereld maar wat een fijne camping, wat een uitzicht! Ze verhuren er vakantieverblijven die er fraai uitzagen. Rij er ook eens naar toe!
Campooz Fat Freddy heeft een heel groot raam in de wagentent. Onze bay-window noemen we dat. Ik ben er blij mee, hou niet zo van opgesloten zitten en het geeft lekker veel licht. En een ander feitje is dat mijn lief dol is op TV kijken. Ik kan niet zeggen dat hij het mist tijdens onze trips, maar het is wel een van zijn favoriete bezigheden.
Camping at Cardewlees in de buurt van Carlisle, Verenigd Koninkrijk, boekten we via het internet, terwijl we onderweg waren: een plekje ‘bij de boer’. Dat was beslist heel anders dan dat je in Nederland ervaart. Was het bij een boerderij? Check. Langs een lang pad hobbelden we naar beneden naar een groot grasveld waar we zelf een plekje konden uitkiezen. Dat deden we precies aan de rand. Je keek zover als het maar kon! Bomen, struiken, bloemen, korenvelden, en in de verte reed om de twintig minuten een trein. Direct achter het hek liepen schaapjes. En als we , als het kouder werd, binnen ging zitten, kon André ‘TV kijken’ via de bay-window. Grazende schaapjes, nieuwsgierige schaapjes; het verveelde nooit! Raad ik je deze camping aan? Dat is een moeilijke vraag. Zelf zal ik niet teruggaan.
Dit is een van onze weinige terugkeer-campings, thuis komen. Niet omdat het zo’n heel bijzondere camping is maar wel de ligging!! En ja, er is een zwembad, een speeltuin, keurig sanitair maar voor een ijsje, boodschappen of eten moet je naar de camping ernaast. De l’Ocean ligt heerlijk dicht tegen Tahiti Beach, zo heet het stukje strand daar. Je loopt het weiland naar beneden et voilá. En als je geluk hebt en op een gunstig plekje staat op de camping dan kijk je via de grasvlakte richting oceaan! Daar word ik gelukkig van. De vraag of ik het je aan kan raden? Zéker!
