Mijn allereerste blog voor Campingzoeker ging over onze Jamet Dakota. Hoewel we trotser dan trots waren toen we deze vouwwagen aanschaften, stak ik hem vier jaar later liever in de fik. Waarom? Nou, het opzetten van het hele zaakje kostte ons al minstens een halve dag en het uitpakken van kleding, handdoeken, keukengerei en zwemspullen vervolgens nóg een halve dag.
En dat dan op de terugweg in omgekeerde volgorde opnieuw. Het verpestte gewoon echt een paar dagen van m’n vakantie. Gelukkig zijn de vouwwagens van dit moment een stuk makkelijker op te zetten, maar wij besloten uiteindelijk tóch voor een caravan te gaan. En ondanks alle oordelen in onze omgeving, heb ik daar tot op de dag van vandaag nog geen seconde spijt van gehad.
“Jemig, je gaat toch niet met een caravan kamperen hè? Zo’n burgerlijke sleurhut? Je kan maar 80 met zo’n ding, waar begin je aan?” Het deed wat stof opwaaien in onze omgeving, die aanschaf. Daar trek ik me op zich nooit zoveel van aan, maar het hield de gemoederen op z’n zachts gezegd nogal bezig. Mensen die nog nooit in een caravan gekampeerd hebben, denken namelijk precies te weten hoe dat is.
Het klopt als een bus dat je grotendeels maar 80 of 90 mag rijden, maar ik heb (gelukkig!) nooit haast op vakantie. Wij maken namelijk van de reis al vakantie en zakken op ons dooie gemakkie af naar het zuiden. En het ding mag dan lekker burgerlijk wezen, maar het levert ons wél een gigantische bult extra vakantieplezier op. Benieuwd waarom? Lees dan snel verder.
Alles – werkelijk alles – heeft een vaste plek vanaf het moment dat je vertrekt. En daar word ik dus als een kind zo blij van. De handdoeken liggen klaar in een kastje, iedereen heeft z’n eigen georganiseerde vak met kleding en ondergoed, de keukenspulletjes staan allemaal gebruiksklaar in de klepkastjes boven het keukentje… klaar om te léven en genieten. Heel anders dan bij een tent of vouwwagen, waar je thuis eerst alles in tassen en kratten moet inpakken voor het vervoer en het vervolgens op de camping allemaal weer uit moet pakken. Daar gáát je quality time. Ieder z’n ding natuurlijk, maar ik word toch een stuk gelukkiger van die fijn ingepakte kastjes waar alles lekker klaar ligt.
Zuid-Frankrijk is onze favoriete vakantiebestemming in de zomer. Klaar voor vertrek? Dan toeren we op dag 1 meestal een kilometertje of 500 en zoeken in de loop van de middag een gezellig campinkje op. Voor we de snelweg verlaten, worden we dan meestal nog even ingehaald door een paar gesjeesde salesmannen in hun leaseauto, want zij hebben wel haast. En dan prijs ik me altijd dubbel gelukkig met onze doe-maar-chill-kampeer-instelling. What a blessing.
Aangekomen op onze overnachtingscamping check ik in m’n beste Frans even in, we draaien de pootjes uit, zetten stoelen en tafel naar buiten, drankje, chipje, de kinderen kunnen spelen of zwemmen… instant vakantiegevoel. De volgende dag rijden we met hetzelfde dooie gemakkie verder. En pakken we weer zo’n 400-500 kilometer, net waar we zin in hebben. Dag 3 is het kortste stukje, komen we mooi op tijd aan op de plaats van bestemming.
De voortent opzetten, dat gaat zo lekker snel. Wat een verademing was dat zeg, de eerste keer. Eerlijk is eerlijk, het komt ook doordat we meestal alleen het geraamte en het dak maar neerzetten. In het zuiden van Frankrijk is het toch vaak dertig graden of warmer en een dichte voortent verandert dan al snel in een Finse sauna waar je, als je niet oppast, bijna een zuurstoftekort oploopt. Maar ook als we wél de hele bups opzetten, gaat het rap. En het mooie is… als we nou geen zin hebben om de voortent op te zetten, is er ook geen man overboord. We hebben vier slaapplekken binnen, dus niks moet. En het uitdraailuifeltje op het dak is dan een prima back-up plan ;-)
Ik moet er ’s nachts áltijd uit om te plassen. Altijd. Bloedirritant is dat. Zeker als je je bedenkt dat je dan in je uppie over zo’n slecht verlichte camping (doodeng 1) naar een Frans toiletgebouw moet lopen dat vol hangt met knipperende lampen, zoemende muggen, krioelende oorwurmen en bungelende, veel te grote spinnen (doodeng 2). De gedachte alleen al maakt me zó zenuwachtig dat ik dáár al van moet plassen. En kom ik terug? Vat ik dus nooit de slaap meer.
Weet je wat dan het mooie van een caravan is? Die wc aan boord! Beentjes over de rand van het bed, halfslapend het deurtje naast me openen, plassen zonder spinnen, deurtje weer dicht en verder tukken. Love it! En zelfs het tandenpoetsen in de ochtend en avond kan gewoon lekker aan boord. Ideaal, ook met de kinderen.
Last but not least: het bed. Want slapen… ik hou er toch best wel van, als ik eerlijk ben. Goed slapen betekent namelijk ook genoeg energie hebben om van de dag te genieten. En dus slaap ik graag op een lekker bed. Niet op een dun eiermatje, niet op een luchtbed, niet op zo’n dun flutmatrasje, maar gewoon op een fijne matras. En ook dat is dus goed geregeld in een caravan. We gaan overigens niet zo ver dat we een échte matras voor een écht bed meesleuren hoor, maar zo’n caravanmatrasje is toch al behoorlijk aangenaam. En voor mij het verschil tussen wakker worden als Doornroosje en wakker worden als Godzilla ;-)
Dus overweeg je ook een kampeermiddel aan te schaffen? Twijfel je nog tussen een tent, een vouwwagen en een caravan? Zet de plussen en minnen eens rustig op een rij. De eerste vijf plussen voor de caravan heb je alvast van me cadeau gekregen, maar ieder kampeermiddel heeft natuurlijk voors en tegens. Die overigens ook nog eens heel persoonlijk zijn (misschien vind jij het juist heerlijk om op een eiermatje te slapen). Wij genieten als een malle van ons huisje op wielen. En dat genieten gun ik jou ook, in welk hutje dan ook. Op naar de zomer!
