Wie mijn vorige blog heeft gelezen weet dat ik luxe 5-sterrencampings ongeveer met de grond gelijk heb gemaakt. Of nou ja, met de grond gelijk, ik heb in ieder geval duidelijk te kennen gegeven dat ik er op z’n zachts gezegd niet zo van gecharmeerd was. Met die alles overschreeuwende animatieteams, doodenge campingmascottes en - joehoeeee - gezellige campingbingo’s.
Toch ging onze ‘Corona-vakantie’ wel degelijk naar een 5-sterrencamping. Vooraf was ik oprecht een beetje bang. En nu moet ik met de billen bloot. Want we hebben ons werkelijk helemaal suf genoten.
Op onze eerste dag gingen we om 12.00 uur van huis. En om 13.00 waren we in Grolloo. Waarom ik dit zo specifiek zeg? Normaal rijden we ‘relaxt’ in een dag of drie 1.200 – 1.300 km zuidwaarts. En dat ‘relaxt’ geldt dan zeg maar voor de eerste twee uurtjes waarin alles nog leuk en spannend is. Daarna kunnen onze allerliefste snoepjes het van elkaar meestal niet zo goed meer hebben als de een de ander iets te lang aankijkt, de hand van de een te dicht bij de knuffel van de ander ligt, de een vindt dat de ander te hard ademt…
Lang verhaal kort: gedoe waar ik na verloop van tijd het stoom van uit de oren krijg en waar niemand – echt niemand – vrolijker van wordt. De iPad is dan onze niet-pedagogische redding (het verschil tussen de hemel en de hel eigenlijk gewoon). Maar dit jaar dus puntje gescoord, want we waren het kookpunt gewoon vér voor.
Eenmaal aangekomen in Grolloo reden we wel direct een flinke file voor de slagboom in. Want zoals het echte Hollanders betaamt gaat iedereen uit voorzorg natuurlijk wat eerder van huis en dus stonden er nogal wat mensen voor ons. Mensen die gedacht hadden hun campingplekje al eerder te bemachtigen. Want stel je voor dat je vorig jaar geboekte plek ineens vol is… ;-)
Ik mopperde nog even tegen manlief van ‘zie nou wel, zo’n camping is het dus’. Maar dat bleek toch een beetje voorbarig.
Want uiteindelijk kwamen ook wij bij de slagboom (nog een puntje gescoord). Plekkie gewezen gekregen, kaartje op schoot en zoeken maar. Het viel me meteen op hoe prachtig de camping in de bossen ligt en hoe ruim de plekken zijn. En eigenlijk viel me toen al een last van de schouders.
Eenmaal bij onze plek gekomen, keek ik m’n ogen uit. Heerlijk ruim, schaduwrijk maar met genoeg zonnestralen, twee bomen voor de hangmat (wéér een puntje gescoord), geen kans op struikelen over de scheerlijnen van de overburen… en met de 65% Corona bezetting voelde het ook verre van druk. Ik denk zelfs dat het met 100% bezetting nog heel ok is. Wat een verschil met mijn eerdere 5-sterrencamping-ervaring.
In de twee weken die volgden hebben we ons suf genoten op de camping. Zwemmen in het buitenbad, spelen in de waterspeeltuin, ravotten op het strandje, een bakje koffie drinken op het terras terwijl de kinderen de grote speeltuin door struinden, plezier maken in de Tippedoki en ’s avonds af en toe naar de Berenpret. En alles met genoeg ruimte om je heen. Heerlijk. Regelmatig waren de kinderen lekker aan het spelen in de zwemvijver, op het vlot en op de kabelbaan en zaten wij er lekker naast op het strand. Kletsend in het middagzonnetje. Met z’n tweeën of met onze vrienden erbij. Biertje, wijntje, hapjes...
Genieten met een grote G. En dat animatieteam? Dat is er wel, maar als je geen zin in ze hebt (komt bij mij nog wel eens voor) dan zie je ze niet. Ze organiseren gewoon leuke knutseluurtjes, speurtochten, spelletjes in het Berenbos en een avondshowtje met grappige liedjes (de Berenpret). Niks over de top of zwaar gestyleerd, gewoon lekker kneuterig. Zoals het hoort op een camping. Houden zo, Berenkuil!
Toch is twee weken alleen maar op een camping hangen niet écht een van mijn kernkwaliteiten. Dus na een paar dagen word ik onrustig en wil ik graag even wat ondernemen buiten de camping. Ik word gewoon blij van dingen zien en doen. Gelukkig vindt de rest dat ook leuk, dus gaan we er geregeld even met z’n viertjes op uit.
Dit jaar naar klimbos Joytime in Grolloo (dikke vette aanrader), het Gevangenismuseum in Veenhuizen (hartstikke leuk én lekker interactief voor de kinderen), bierbrouwerij Maallust (vlakbij het museum, de kids hadden gewoon ranja ;-)), zwembad de Bonte Wever in Assen (ehm… voor de kinderen in ieder geval heel leuk), het prachtige plaatsje Orvelte (vergeet de boerderij met verse stroopwafels niet, neem er misschien gewoon twee), openluchtmuseum Ellert & Brammert (wie? Nee geintje, écht doen) en we fietsten zelfs nog een knooppuntenroute van 18 km (en dat zonder klagen van de kinderen). Ja. Drenthe is leuk! En mooi. En heerlijk down to earth. Love it!
Knappe 5-sterrencamping die mijn hart weet te stelen, maar ik kan echt maar een ding zeggen: het was fijn. Heel fijn zelfs. Betekent overigens niet dat ik hoop dat we volgend jaar zomer weer in Nederland moeten blijven. We worden toch wel heel erg blij van een ander taaltje om ons heen – al is plat Drenths ook nauwelijks te verstaan – en een iets exotischere omgeving, maar voor dit jaar was het meer dan geslaagd. En voor een lang Pinksterweekend of een paar dagen in de meivakantie zou ik zó weer gaan.
Nooit gedacht dat dit uit mijn digitale pen zou komen over een 5-sterrencamping, maar Berenkuil: wat ben je leuk!
