Ook dit was een vraag op social media, en mijn fantasie sloeg op hol. Niet dat ik ooit van mijn leven ooit echt een camping zou willen bezitten, ik ben nogal lui aangelegd en regelmaat dat is ook niet zo mijn ding. Daarnaast ben ik veel te blij dat in 2024 mijn pensioen in ging, dus geen enkele arbeid meer voor mij!! Maar ik heb natuurlijk, zoals iedereen wel een beeld over hoe mijn droomcamping er uit zou zien. In je dromen kan je visualiseren wat je wilt zonder dat je anderen beledigt, want het is slechts een illusie en niet echt, toch?
Niet te groot, organische gevormde velden, voldoende beschutting en groen, zonder te hoge hagen, met veel vrolijke planten. Het liefst direct aan de zee. En direct is dan aan de voet van het duin. Maar een stromend riviertje of meertje waar je in kan vertoeven en zwemmen is een prima tweede keuze. Niet om te vissen.
Op mijn droomplekje staan alleen tenten en vouwwagens, geen caravans of campers. En er zijn geen seizoenplaatsen. Grote plekken mét of zonder stroom al dan niet voorzien van zonne-energie. En ook kleine plekjes voor als je dat liever hebt.
Auto’s zijn alleen toegestaan om je kampeermiddel naar de plek te brengen maar daarna moeten ze van het terrein af. En dat wordt gecontroleerd!
Een achttien-plus camping daar raak ik steeds meer van gecharmeerd waarbij ik met klem wil aangeven dat ik het niet over een bejaarden-camping heb. Hoe saai wordt het anders. Er zijn genoeg jongvolwassenen die geen nazaten hebben. Het is zéker zo dat kinderen leven in de brouwerij brengen maar als kampeerder zónder klein grut, vind ik met name die enorm krijsende groepjes zeer hinderlijk (zo’n indringende, bijna panische, hoge pieptoon van met name meisjes). Maar goed, laat ik gewoon starten met dat iedereen welkom is. Kan ik altijd nog veranderen. Honden: natuurlijk. Aangelijnd en voor hen geldt hetzelfde als voor kinderen: niet teveel lawaai.
Om te beginnen in het midden van de camping, niet aan de rand. Op die manier kan iedereen er makkelijk komen. Uniseks. Als er dames,-en herensanitair is dan blijkt bij mij altijd de dames-wc aan de andere kant van het gebouw te zitten dan waar wij staan en daar ga je dan met je hoge nood. Nee, gewoon toiletten voor iedereen met een aparte ruimte voor urinoirs. Ik ben dol op die vogelgeluiden vergezeld van zen-muziek dus dat hoor je daar dan. En gescheiden van de toiletten de doucheruimtes. Geen muntjes maar een 5 minutenknop die je ook niet steeds hoeft in te duwen. En douchewanden tot op de grond want het is echt niet fris als het (hopelijk) water van de buurman/vrouw jouw kant uit stroomt. Afwastafels met heet water onder afdakjes. Mijn dreamteam houdt het flonkerend schoon!
Zéker een pluktuin waar verse kruiden in staan voor ieders gebruik maar waar je ook fruit van struiken en bomen kunt halen. Een overdekte chillplek met spelletjes en een koffieautomaat waar de gasten elkaar kunnen treffen. Een ruilkast waar je de spullen die nog goed zijn maar waar je vanaf wilt, in kunt zetten zodat een ander er iets aan heeft. En een boekenkast volgens hetzelfde principe.
Een gemeenschappelijke keuken zoals je vaak in noord Europa aantreft. Waar je rechtopstaand kunt koken en waar tafels en stoelen staan waar je aan kunt eten. Gemeenschappelijke oven en magnetron, een grote koelkast. En een diepvries met ijsjes. Waar je volgens het eerlijkheidsprincipe iets uithaalt en op een briefje schrijft dat jij dat en dat meenam en dat je bij vertrek afrekent.
Maar ook een grasveld met picknicktafels waar je eventueel je ontbijtje doet. Of je flesje wijn mee naar toe neemt zodat je in contact komt met anderen als je daar zin in hebt. En met ons want we zullen regelmatig aanschuiven. Gezellig.
Helaas lieve mensen. Als longpatiënt kan ik alleen maar vertellen hoe hinderlijk het is als de buren gaan tontelen. De wind staat altijd de verkeerde kant uit zodat alleen maar kunt hoesten én je tent nog weken naar gerookte paling ruikt. Ik zou alleen mijn lief, die natuurlijk de camping mede beheert, niet te kort willen doen. Dus op een wat afgelegen plek mag hij voor jullie fikkie stoken en marshmallows laten smelten.
Driewerf nee!! Althans niet door mij georganiseerd. Maar ieder initiatief van de gasten (griezeltocht in het donker, Molki-toernooi, workshops) wordt van harte toegejuicht.
Last but not least: iedere camping heeft stilte-uren maar vaak wordt dat niet gehandhaafd. Op mijn camping wél! Zachtjes praten kan geen probleem zijn maar je hebt gewoon rekening met elkaar te houden. Waarbij muziek als entertainment voor je buren not done is.
De toekomst zal het uitwijzen. Het is namelijk zo dat tentdoek toch erg in de minderheid komt; (grote) campers krijgen hoe langer hoe meer de overhand en caravans worden door jong en oud gekocht. Maar ik heb hoop dat men me zou weten te vinden. Als mijn fantasie werkelijkheid zou worden.
Hoe zou jouw camping er uit zien?
